Στην κίνηση μας συμμετέχουν ενεργοί πολίτες της Αρτέμιδας και των Σπάτων, που ήταν και είναι παρόντες στις κοινές υποθέσεις και κινήματά της. Η βαθιά μας πίστη στη δύναμη των κινημάτων της αυτοδιοίκησης, της παιδείας, των συνεταιρισμών και των συνδικάτων, της οικολογίας, των γυναικών και των νέων, είναι για εμάς δύναμη. Είμαστε κομμάτι τους και τα υπηρετούμε σταθερά, για να αναδειχθούν και να εφαρμοσθούν, στα δημόσια πράγματα των δυο πόλεων, οι μεγάλες επιλογές της συλλογικής συμμετοχής, της συναπόφασης, της αυτο-οργάνωσης, της αυτοδιαχείρισης και της άμεσης δημοκρατίας.

Πέμπτη 15 Μαΐου 2014


Η Δεξιά του Κυρίου ξαναχτυπά

 «Εμπιστευόμαστε μόνον ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό, που τιμούν την Ιστορία και τις παραδόσεις μας». Είναι η εκλογική γραμμή που «κατεβάζει» ο μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος με εγκύκλιό του, με την οποία υπεραμύνεται του δικαιώματος πολιτικής παρέμβασης της Εκκλησίας: «Ας προσέξουμε πολύ σε αυτές τις εκλογές. Το μήνυμα που θα δώσουμε πρέπει να είναι πνευματικό. Μας λένε ότι η Εκκλησία πρέπει να σιωπήσει. Δεν είναι δουλειά της να ταράζει τον κόσμο. Είναι όμως αποστολή της να αφυπνίζει. Γι’ αυτό και τώρα είναι η ώρα που πρέπει να μιλήσει. Αν πάλι σιωπήσουμε, τότε ‘και οι λίθοι κεκράξονται’» γράφει πριν από την επίμαχη φρασούλα περί εμπιστοσύνης μόνον σε όσους πιστεύουν.



Ο Νικόλαος επιτίθεται γενικώς: «Πώς να εμπιστευθούμε ηγέτες δίχως σοβαρότητα και αρχές, δίχως φόβο Θεού και σεβασμό στην Ιστορία, δίχως ευαισθησία πίστεως, δίχως σταθερές και αξίες; Αν σε τέτοιους εμπιστευθούμε την ψήφο μας, αμαρτάνουμε» προειδοποιεί κουνώντας την ποιμαντορική

του ράβδο. Και αφού χαρακτηρίζει «πνευματική» την κρίση, υποστηρίζει ότι «η ευθύνη γενικά των πολιτικών εκπροσώπων μας είναι μεγάλη. Αυτοί μας χάλασαν», γράφει απαριθμώντας τα κακά
που τους χρεώνει: «Αυτοί μας έφτιαξαν μία κοινωνία ανεκτική στα ναρκωτικά, ασεβή στα ιερά, άτονη ή αναρχική στις αντιδράσεις. Αποποινικοποίησαν τη μοιχεία, νομιμοποίησαν τις αμβλώσεις, θεσμοθέτησαν τον πολιτικό γάμο και τις ανίερες συμβιώσεις, κατήργησαν την αργία της Κυριακής. Και τώρα; Τώρα θέλουν να καίνε τους νεκρούς, να παντρεύουν άτομα του ιδίου φύλου, να παίρνουν τα όργανά μας εικάζοντας τη συναίνεσή μας, να διευκολύνουν τους ανθρώπους να φεύγουν από αυτόν τον κόσμο με πολιτική κηδεία, αδιάβαστοι, δίχως μια προσευχή, δίχως μια ευλογία για την άλλη ζωή, με μοναδική σφραγίδα ένα μικρό ηλεκτρονικό τσιπάκι και ένα τεράστιο ψέμα μέσα και γύρω τους».
Για την οικονομική κρίση, τη φτώχεια, την ανεργία, τις πολιτικές που οδήγησαν εκεί, ούτε μια κουβέντα.
Και μην πει κανείς από πού και ώς πού να μιλήσει γι’ αυτά. Μια ματιά σε όσα δηλώνει ο Πάπας ή στα κείμενα των εκκλησιών των Προτεσταντών ενόψει ευρωεκλογών αρκεί για να δει κανείς πόσο σοβαρά μιλά, αν θέλει, η Εκκλησία για την καπιταλιστική κρίση.

Από την εφ. "Αυγή"